Willen jullie naar het park? Jaaaa! Wat willen jullie doen, klimmen, krijten, schommelen? Ze wil schommelen. Dochterlief is dol op schommelen. Tot ze in de schommel zit. Ze krijst. Wil je eruit? Nee! Wat wil je dan? Hard schommelen! Ok. Hard schommelen. Ik duw. Ze krijst. Ik stop de schommel. Wil je er uit? Ja. Ok. Ik maak aanstalten om dochter uit de schommel te tillen. Ze krijst. Wil je er uit? Nee! Wil je schommelen? Ja, hard! Ok. Ik duw. Ze krijst. Nee! Ok. Niet hard schommelen. Wil je zacht schommelen? Nee! Wil je eruit? Nee! Ik zucht. Zij krijst.
´s Avonds staat er onder meer broccoli op het menu en zelfgesneden ovenfrietjes. Tot voor kort was broccoli favoriet, maar niets zo veranderlijk als een klein mens. Ze wil geen broccoli. Ik ben consequent. Eerst je broccoli opeten, dan frietjes. Nee! Broccoli vliegt door de keuken. Eerst je broccoli opeten, dan frietjes. Nee! Alsjeblieft, mama, frietjes! Krokodillentranen. Ik ben consequent. Eerst je broccoli opeten, dan frietjes. Ze krijst. Ik zucht. Mama, alsjeblieft, een frietje! Eerst een stukje broccoli, dan een frietje. Nee! Nog meer broccoli vliegt door de keuken. Ik ben consequent. Zonder eten onder de douche. Ze krijst. Niet uitkleden! Ze krijst. Water op mijn buik! Ok. Water op haar buik. Ze lacht. Ze krijst. Nee! Geen water op mijn buik! Geen zeep! Ik zucht. Zij krijst. Enigszins schoon, en nat in de handdoek gewikkeld neem ik haar mee naar haar kamer om haar pyama aan te trekken. Ze krijst. Nee! Geen pyama! Geen luier aan! Beentjes worden met volle kracht in mijn buik gestoten. Vuistjes gaan hardhandig richting mijn gezicht. Nee! Ze krijst.
En dan opeens lacht ze. Nog kletsnat gaat ze rechtop zitten en zegt: “En nu eerst broccoli opeten.” En zo zit ze even later in haar handdoek gewikkeld intens tevreden haar broccoli te eten. En daarna haar ovenfrietjes. Ik zucht. Zij lacht.
Het zal een fase zijn. Toch?
Februari 2012
Heerlijk geschreven en o zo herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenEn het gaat over, toch?!
Verwijderen