dinsdag 27 november 2012

Eén kind klaar

Nog een snel-klaar dikke trui en één kind is klaar voor de Spaanse winterweken. Patroon uit Japans boekje, zak er zelf aan toegevoegd.



De mouwen lijken op de foto wat te kort maar dat is gelukkig niet het geval.
Boordstof van Bambiblauw.

zondag 25 november 2012

Bevallingsverhalen

Spontane bevallingsverhalen worden over het algemeen niet bijzonder op prijs gesteld. Het zijn doorgaans aanstaande of net bevallen moeders die vragen naar de bevallingservaringen van andere moeders, die vervolgens verslag doen van een heldendaad dan wel een lijdensweg. Onlangs werd ik door een aanstaande moeder gevraagd naar die van mij. De bevallingen van mijn kinderen waren heldendaden noch lijdenswegen, maar wellicht kunnen aanstaande moeders er hun voordeel mee doen.

Beide bevallingen waren snel. Beide bevallingen waren natuurlijke bevallingen, beide kinderen zijn in stuitligging geboren. Tot zover de overeenkomsten. Dochter werd in week 39 geboren in het ziekenhuis in Nederland waar wij tussen twee landen in een paar maanden verbleven. Ter wereld geholpen door een gynaecologe die ik nooit eerder had gezien, zich voorstelde, knipte, dochter op mijn borst legde, 25 minuten aan het hechten was en vertrok, “veel geluk ermee!”. Twee weken later kon ik weer enigszins liggen, zitten en lopen, 5 weken later vertrokken we naar V.

Zoon is geboren in Zuid-Amerika. Met 33 weken zwangerschap braken mijn vliezen. Ik kwam terecht in een klein kliniekje met drie kamers. Waar in Nederland een kind binnen 72 uur na het breken van de vliezen geboren dient te worden, vond de arts in E. dat helemaal niet nodig. Ik werd opgenomen, in een knusse kamer met tweepersoonsbed waar mijn man gezellig `s nachts mocht blijven slapen. Drie keer per dag kreeg ik een heerlijke maaltijd, er was een allerliefste verpleegster helemaal voor mij alleen. Dag en nacht werden mijn ongeboren kind en ik om de twee uur nagekeken op eventuele tekenen van infectie. Hij kreeg medicijnen om zijn longetjes te laten rijpen, ik kreeg proteineshakes om hem goed te laten groeien. Op het laatst spoelde ik ze stiekem door de WC, ze kwamen mijn oren uit.

In Nederland hebben verloskundige en gynaecoloog drie keer geprobeerd onze dochter uit haar stuitligging te draaien. Pijnlijk en zinloos. Ze lag rotsvast. De arts in E. probeerde ook om zoon uit zijn stuitligging te draaien. Hij raakte evenwel mijn buik niet aan, maar brandde een moxastick vlak naast mijn kleine teen. Pijnloos maar eveneens zinloos. Zoon lag rotsvast.

Na ruim een week besloot de arts dat hij geboren mocht worden. De weeënremmers werden gestopt. `s Ochtends in alle vroegte kwam de verpleegster met een groene brandneteldrab, die volgens inheemse traditie de weeën zou opwekken. Opdrinken en niks tegen de dokter zeggen. Ik dronk en zei niks. Een paar uur later kwamen de weeën op gang en nog geen 4 uur later was zoon er. Zoals het een te vroeg geboren baby betaamt: mager en behaard. Enigszins verfromfraaid ook: zo lang zonder vruchtwater tegen de baarmoederwand gedrukt, kwam hij ter wereld met een verfrommeld oortje en een paarse bil. De stuitbevalling zonder vruchtwater verliep ook niet geheel vloeiend: zoon ademde niet (dat was een HELE lange stille minuut), had een gebroken sleutelbeen en een gescheurde nekspier. Maar beresterk. Hij heeft geen moment in de couveuse gelegen en mocht na twee dagen mee naar huis. Binnen drie maanden zat hij op het gemiddelde van de consultatiegrafieken.

Na de geboorte van dochter hield de gynaecologe de placenta omhoog en liet zien hoe dochter er in had gezeten. Na de bevalling van zoon nam de verpleegster de placenta direct mee. Ze deed hem in de blender en gooide er een flinke hand aardbeien bij. Opdrinken en je zal snel weer op de been zijn. Ik dronk en heb geen middagslaapje meer gedaan. Beresterk, net als mijn zoon.

Wat de boer niet kent, is soms toch het proberen waard. En het geeft bovendien wat sjeu aan je bevallingsverhaal.
November 2012

zaterdag 24 november 2012

Slaap lekker

Dochter had "ineens" geen passende pyjama`s meer. Ik had nog 2 (hele) oude pyjamabroeken liggen, hier en daar geheel versleten, maar nog heel genoeg om er rap 2 kleine pyamabroekjes uit te maken. Snel en effectief!



donderdag 22 november 2012

Ze blijven verkleden...

Bij zoon op school wordt om de haverklap verkleed. Halloween net achter de rug en nu was zijn klas aan de beurt om voor de rest van de school een toneelstuk op te voeren: elke week is een andere klas aan de beurt om hun stuk in het school-amfitheater ten tonele te brengen. Zoon moest als indiaan zijn aantrede maken, type Pocahontas. Hier is hij.
Broek: Dana`s patroon. Shirt: Ottobre zomer 3/2012, V-hals Tshirt, mouwen verlengd en het geheel iets verbreed.




En dan komt binnenkort de kerstopvoering en dan al snel weer carnaval...

woensdag 21 november 2012

Dank!

Createlas nomineerde mijn blog voor een award. Lief! Veel dank, Createlas: ik volg jouw blog ook met veel plezier! In plaats van alle vragen te beantwoorden, stuur ik je een virtueel bloemetje als teken van mijn dank.



Sportief

Ik maak (om stress te vermijden) niks op verzoek, over het algemeen, uitzonderingen uiteraard daargelaten. Verzoekjes van m`n kinderen worden evenwel vrijwel altijd ingewilligd. Zoon vraagt, wij draaien: hij wilde een blauwe sportbroek, met aan beide kanten 2 zwarte strepen en een grote zwarte 1 op zijn been, goed zichtbaar. De broek is iets op de groei, maar er wordt hard genoeg gegroeid, die zit binnenkort als gegoten.  




Dochter sjeest nog even door het beeld, typisch!

zondag 18 november 2012

Winterklassieker

Zsazsagilet (een dankbaar patroon!) in vachtje voor dochter. Gevoerd met poesjes, aan beide zijden draagbaar. De poesjesstof lag ook al een tijdje in de kast, maar ik geloof dat ik zowel de poesjes als de aapjes van zoon`s bodywarmer ooit bij Vermiljoenshop heb gekocht. Het vachtje kocht ik in de plaatselijke stoffenwinkel.
 


 

woensdag 14 november 2012

Bodywarmer

Voor de winterweken maakte ik voor zoon een bodywarmer. De blauwe gewatteerde stof is van een allerbelabberdste kwaliteit, je ziet het bobbelen, maar voor 3 weken gebruik zien we dat door de vingers. Het was de enige effen niet-glanzende gewatteerde stof die ik kon vinden. Gevoerd met een apenstofje dat eigenlijk te lang is blijven liggen en te infantiel is geworden voor een 4 jarige, maar zo als voering gaat het nog. Ik nam het Zsazsagilet patroon als uitgangspunt, las op een blog (en ik kan het niet meer terugvinden!) hoe ik het zou moeten aanpassen, deed een poging en er rolde zowaar een passende bodywarmer met capuchon uit!






maandag 12 november 2012

Feest

Over ruim een maand wordt zoon vijf. Tot nog toe vierden we zijn verjaardag met een bescheiden feestje met slingers, taart, cadeautjes en spelletjes. Als lokale inbreng was er de piñata. De genodigden bestonden uit onze vrienden en hun kinderen waren de genodigden van zoon. Heel genoeglijk. Maar nu wordt zoon dus vijf en heeft hij een eigen idee over hoe zijn feestje er uit zou moeten zien. Hij heeft op school inmiddels zijn eigen sociale netwerk opgebouwd en wil dit jaar zijn eigen vriendjes op zijn feestje. Een feestje zoals de feestjes van zijn vriendjes. Met spiderman als central thema, opblaasbaar springkasteel, raceauto`s, clowns en tovenaars, piñata, veel ballonnen, een hotdogkarretje, een suikerspinkarretje, een grote taart en gelatine en veel cadeaus. Genodigden: zijn hele klas en nog wat losse vriendjes.
 
Man en ik bespraken zoon`s wens op een rustige zaterdagavond en besloten ter bevordering van zoon`s integratie onze principes grotendeels aan de kant te zetten en toe te stemmen in een feestje met enkele bescheiden spiderman elementen, een springkasteel, raceauto`s, piñata, veel ballonnen en zijn klas en losse vriendjes als genodigden. We maakten direct een actieplan, want hier moet je met een dergelijke organisatie bijtijds aanvangen. Het actieplan bestond uit het vinden van de geschikte lokatie, het bepalen van de genodigden, de uitnodigingen, de aankleding, de speelelementen, de piñata met vulling, de mee-naar-huis-te-geven-cadeautjes, eten en drinken voor de genodigden, en de taart en gelatine.
 
De eerste stap zou het bepalen van de genodigden worden. Aangezien we het hier al eerder met zoon over hadden gehad, zou deze eerste stap snel tussen neus en lippen door genomen kunnen worden, dachten wij. Dat dachten wij verkeerd. Over de drie niet-schoolgerelateerde vriendjes en vriendinnetje G. waren we het snel eens. De hele klas (13 kinderen), daar was hij het ook mee eens, maar dan wilde hij ook meisje C. uit de parallelklas, en ook meisje I. uit de parellelklas. En jongetje A. uit zijn eigen klas mag niet komen.
 
Jongetje A. Een week of vijf geleden kwam zoon opgewonden thuis uit school met een grote badhanddoek met bekend Disneyfiguur. Een cadeautje van vriendje A. Volgens zoon had A. hem dit cadeau gegeven omdat hij dacht dat zoon`s eerste melktand er uit gevallen was. Dat was op dat moment nog niet het geval. Ik kon mij ook niet voorstellen dat het hier gebruik is om elke keer als een vriendje een melktand verliest, een cadeau te geven. Navraag bij A.`s moeder wees uit dat het cadeau niet voor zoon bedoeld was maar voor een ander kindje dat jarig was geweest. A. vond het evenwel leuker om het cadeau te geven aan zijn vriendje, onze zoon. Roerend, vriendjesliefde.
 
Kort na dit voorval kwam zoon echter geheel onthutst thuis. Hij vertelde dat hij niet naar het verjaardagsfeestje van vriendje A. wilde. A. had namelijk verteld dat zijn vader een pistool heeft en dat hij dat mee zou nemen naar zijn feestje om vervolgens de hele familie van zoon dood te schieten. Niet veel later werd het verhaal uitgebreid: ook naar zoon`s verjaardagsfeestje zou hij zijn vader`s pistool meenemen met hetzelfde doel: het doodschieten van zoon`s familie. De woorden van een kleuter van vier. De nachtmerries van een andere kleuter van vier. Gepraat hebben we. Maar zoon`s geloof in vriendje A. is rotsvast. “Het is echt waar mama, A. zegt het en ik geloof hem.”
 
De afgelopen paar weken was het rustig, we hoorden zoon er niet meer over. Tot gisteren. A. blijkt zijn onthutsende dreigementen nog met zekere regelmaat te uiten. En dat moet afgelopen zijn. Morgen heb ik een gesprek op school. Hoogste tijd voor een actieplan.
 
De eerste stap voor het organiseren van een vijfde verjaardagsfeestje is niet het bepalen van de genodigden. De eerste stap is het uit de weg ruimen van pistolen.
November 2012

zondag 11 november 2012

Jarig model

Vriendinnetje G. was jarig. Eerder was ze model voor een jurk voor nichtje M., en ze vond de jurk eigenlijk zelf ook zo mooi. Dus dat was snel bekeken: ook een cowl neck jumper dress, in licht dun roze, voor model G. Ik flockte en verfde er wat bloem en blaadjes op om het geheel wat op te fleuren.





Ze is dol op roze, dus maakte ik er nog een roze rugzakje bij, en voor haar zusje een tasje.
 

maandag 5 november 2012

A in zwart

Mme Zsazsa A-lijn rok in zwart. Met wat ik nog aan oud winterspul heb liggen, ben ik hiermee zelf alvast klaar voor de Spaanse winterweken.



zondag 4 november 2012

Warm, koud en nat

Er heerst hier de wijdverspreide overtuiging dat warm niet samengaat met koud en/of nat. Daar word je namelijk ernstig ziek van, van koud en/of nat na warm. De ins en outs van dit principe leerde ik de afgelopen maanden van L., onze steun en toeverlaat bij het schoonhouden van het huis. Zij is een fervent aanhangster, en zoals zij zijn er velen. En zoals bij de meeste fanatieke overtuigden, geldt voor L. het principe met name waar het strijken betreft.
 
Er wordt niet gestreken als het regent of dreigt te gaan regenen. Na het strijken wordt er niet afgewassen. Na het strijken wordt de koelkast niet geopend en wordt de vloer niet gedweild. Na het strijken zou er ook niet gedoucht of gezwommen worden, of een ijsje gegeten worden. Onze routine is er inmiddels op aangepast. Als ze na het strijken wil lunchen, pak ik voor L. de kaas en de boter uit de koelkast. Als ik er niet ben, eet ze niet. Op strijkdagen doe ik de afwas. Grijze dagen zijn een uitdaging. Vanaf een uur of elf `s ochtends wordt er regelmatig peinzend naar buiten gekeken. Tegen half 1 is het mijn beurt om op toneel te verschijnen. “Zou het gaan regenen, denk je?” “Het ziet er wel grijs uit, dreigend ook.” “Ik zou de strijk maar laten liggen tot volgende week, stel je voor dat de bui net losbarst als je na het strijken de deur uit gaat…” L. weet dat ik er een beetje om moet lachen. Vindt ze niet erg. Zolang ik maar meewerk en er voor zorg dat ze na warm niet wordt blootgesteld aan nat en/of koud.
 
Er wordt bij ons niet veel gestreken. De meeste kleding wordt netjes opgevouwen en alleen wat kantoorkleding en jurkjes worden gestreken. Doorgaans door L.: ze doet het strijkwerk na het sopwerk, ik doe de koelkast open en dicht en bovendien regent het hier niet zo gek vaak. Maar je zou maar aan het begin van een lange, natte herfst staan, zonder een L. die voor je strijkt. Ik stel mij een zekere mate van huishoudelijke chaos voor, waarin niet kan worden gestreken vlak voor het boodschappen doen, het schoonmaken, het ophalen van de kinderen, het uitlaten van de hond, het koken, het afwassen, het douchen… Men zou waarschijnlijk ongestreken door het leven gaan. En dat zou eigenlijk geen slecht idee zijn. Ongestreken als nieuwe norm. Dat scheelt een berg werk. Misschien is het zo`n gek principe nog niet.
November 2012

vrijdag 2 november 2012

Winterwerk

De kogel is door de kerk: we gaan deze winter een paar weken naar man`s eiland M. met als enige doel het zoeken, vinden en kopen van een huis. We wensen ons succes. Onze kinderen hebben geen enkel stuk winterkleding dus werk aan de winkel!
 
Twee jurkjes voor dochter: een Heidi & Finn cowl neck jumper dress, in fuchsia fleece. Het was voldoende om haar met 35 graden in een fleece jurk te hijsen, de maillot moet er maar bijgedacht worden.



Een tricotjurkje met lange mouwen en bloemetjes lint, patroon uit dit Japanse boekje. Straks uiteraard ook te dragen met minder blote benen.