donderdag 28 november 2013

Jacob en Jacob

Voor de winterweken ieder kind een Jacob in babyrib.




 
 
Beide broeken kregen een extraatje aan de zakrand. Het idee van de rits zag ik ooit op een blog, weet niet meer waar bij Eva Maria. Geniaal idee! Ik had alleen een stuk blauwe rits over dus het valt niet erg op, maar het is voor herhaling vatbaar.
 

maandag 25 november 2013

Zwart en wit

Voor de begrafenis van mijn vader kocht ik een jurkje. De oude vakantievodden die ik bij me had, voldeden uiteraard niet voor dit belangrijke afscheid. Ik droeg het jurkje op die intens verdrietige dag en nam het mee naar huis. Sindsdien zie ik het elke dag opnieuw in de kast hangen. Het begrafenisjurkje. Weggehangen in een hoekje, alsof het het jurkje is dat het verdriet veroorzaakt. Niet waar, uiteraard. Het gemis veroorzaakt het verdriet. Ik pakte het jurkje gisteren uit de kast en probeerde er met andere ogen naar te kijken. Een leuk jurkje dat bij me past. Wat zou mijn vader van het jurkje hebben gevonden? Zwart en wit. Dat wit zou hij hebben gewaardeerd. Hij had het niet zo op zwarte kleding en pleitte altijd voor wat kleur. “Het had een jurkje van je moeder van vroeger kunnen zijn”. Ik hoor het hem zeggen.

Ik hoor hem heel veel zeggen, sinds ik weer thuis ben. Vanuit een soort zielsbehoefte om mijn vader toch dichtbij te kunnen houden, schiet voortdurend de vraag door mijn hoofd wat hij ervan zou hebben gevonden. De bami die ik vorige week maakte en net iets te pittig was uitgevallen, zou hij heerlijk hebben gevonden. Bij die dolle bui van de kinderen, zou hij een wenkbrauw hebben opgetrokken. De boterham die ik vanochtend voor mijzelf maakte met dik, dik extra pure hagelslag, zou hem grijnzend hebben doen opmerken dat ik op het punt stond een flinke portie sterk reetverzwarende middelen tot mij te nemen. De kussens die ik aan het maken ben voor de bank in ons Spaanse huis, zou hij vast mooi hebben gevonden. Hij zou hard gelachen hebben om mijn dagelijkse – vergeefse - poging om vroeg naar bed te gaan. Hij moest daar ook altijd om lachen als ik in Nederland was en we toch weer met een wijntje tot laat op de waranda bleven zitten. Als ik tijdens het koken direct afwas en opruim, zie ik hem goedkeurend knikken.

Zo voelt mijn vader toch nog enigszins dichtbij. Maar steeds verder weg lijkt hij als ik ineens besef dat ik het antwoord niet weet. Als ik niet weet wat mijn vader ervan gevonden zou hebben. Als ik alleen maar kan raden, maar het niet zeker weet. Om vervolgens te beseffen dat ik het nooit meer zeker zal weten. Ik kan het hem niet meer vragen. En dan kijk ik naar zijn foto en hoor hem zeggen: “Het maakt niet uit wat ik ervan vind, je bent oud en wijs genoeg om te weten wat goed is en wat niet. Neem een borrel op mijn leven en ga dan vrolijk verder. Je zal er zelf iets van moeten maken.” 

Vanochtend pakte ik het jurkje uit de kast en deed het aan. Ik keek in de spiegel. Ik dacht aan mijn vader en glimlachte.
November 2013

zondag 17 november 2013

Roze geluk

Als vriendinnetje komt spelen, snelt ze altijd direct naar dochter`s kleerkast om haar rode wikkelhalterjurkje aan te doen. Nu vriendinnetje zes werd, was het dus tijd voor haar eigen wikkelhalterjurkje. Ze kan er nog wat ingroeien maar draagt hem al naar volle tevredenheid.



woensdag 13 november 2013

Op de rand van de afgrond

In de drie en een half jaar dat we hier inmiddels wonen, heb ik nog nooit iemand gesproken die tevreden is met zijn of haar land. Met geld, zonder geld, met werk, zonder werk, met kinderen, zonder kinderen, iedereen verontschuldigt zich voor de situatie in het land. “Het gaat alleen maar bergafwaarts, jullie zijn hier precies in de verkeerde tijd.” Als tijdelijk verblijvende buitenlanders bevinden wij ons in een sterk bevoorrechte positie. We weten wat er speelt, moeten er onze mond over houden, en kunnen dan vergeleken bij miljoenen inwoners van dit land een relatief rustig leven lijden. Maar bergafwaarts gaat het.

Vanochtend schonk ik mijn kinderen hun laatste glaasje melk in. Want de melk is op. Er is in geen velden of wegen meer een liter melk te vinden, zelfs de poedermelk is op. Het is niet erg dat een kwart liter zure room 25 dollar kost, we kunnen zonder. Maar dat er om de haverklap weken- en soms maandenlang geen melk meer is, of rijst, of meel, of suiker, of kip, of boter, of WC-papier, dat is onbegrijpelijk. Dat zijn eerste levensbehoeften tegenover politieke strategieën.

Het televisiekanaal van de oppositie is subtiel in een “minder kritische positie” gemanouvreerd. Protestacties worden in de kiem gesmoord. Elk weekend worden in de stad honderden lijken bij het mortuarium afgeleverd. Politieke strategieën. Mensenlevens.

De president, die werd gekozen bij de gratie van zijn overleden voorganger, wordt dagelijks op de hak genomen vanwege zijn taalgebruik, doorspekt met taalfouten. Hij heeft geen toekomst, zegt men, geen idee. Hij voert campagne en wint stemmen door “het volk” aan te moedigen in opstand te komen tegen de te hoge prijzen van witgoed en electronica. De personen die vervolgens winkels bestormen en de boel leegroven, worden - zo schijnt - door de bestuurder van dit land niet gezien als criminelen. De criminelen zijn de winkeliers met hun te hoge prijzen. De schappen zijn nog nooit zo leeg geweest, de onveiligheid nog nooit zo groot. Dit land, zo rijk aan mogelijkheden, heeft nog nooit zo weinig geproduceerd.

“Het moet niet gekker worden”, zegt iedereen. Maar er gebeurt niks en het wordt almaar gekker. “Uiteindelijk barst de bom”, zegt iedereen. Maar de bom barst niet.

Er moeten mensen zijn die de touwtjes in handen hebben, die baat hebben bij het in stand houden van deze onhoudbare, maar niettemin houdbaar gebleken, situatie. Politicologische theorieën, economische doelstellingen, socialistische ideologie, populistische stijl. Ik luister, ik lees, ik vraag. Maar ik begrijp het niet. 

Het zijn niet de mensen op straat die baat hebben bij de huidige situatie. Zij klinken naarmate de tijd verstrijkt steeds minder hoopvol. Als ze horen dat wij hier niet voorgoed wonen maar over niet al te lange tijd zullen verhuizen naar ons volgende woon- en werkland, kunnen ze hun jaloezie nauwelijks verhullen. Vroeger droomden ze van een beter land. Nu dromen ze van een toekomst in een ander land. En terwijl ze tevergeefs proberen te glimlachen vragen ze me allemaal hetzelfde: “Kan ik niet met je mee?”
November 2013

vrijdag 8 november 2013

Winterwerk

In december gaan we 2 weken naar Spanje. Eenmaal geboekt, vraag ik mij altijd af hoe we het in ons hoofd konden halen. Voor 2 weken een wintergarderobe voor 2 kinderen moeten regelen... Wat ik vorige december voor de kinderen maakte, past uiteraard niet meer. Dus wat doe ik, kopen of maken? Geld of moeite?
 
Ik besloot niet al te kritisch te zijn. Wat nog enigszins om de gegroeide kinderlijven geperst kan worden, zal worden gedragen. Alleen als het echt, ECHT, niet meer gaat, zal ik nog wat maken (want in een land waar het nooit winter is, ligt kopen ook niet erg voor de hand).
 
Zoon had echt, ECHT, geen passende jas meer. Dus vooruit. Ik vond het patroon van de krew coat van LillyGiggle. Zowel door model als stof (bruine babyrib en blauwe fleece - hier ter plaatse gekocht) kan de jas mijns inziens over 2 jaar voor dochter ook nog dienst doen.
 
Laat mij nog vermelden dat zoon zonder protesteren op de foto ging, maar dat het hem niet makkelijk viel spontaan te lachen nu hij onlangs beide voortanden verloor. Ik vind hem niettemin om op te vreten.




 
Nu nog een sjaal en een warme broek en we zijn voor kind 1 weer klaar.




 

zaterdag 2 november 2013

Beenwarmers en ballet

Ballet is "in". Dochter bladerde door de Knippie en vond een jurk van haar gading. Witte vlinders, witte beenwarmers (o nostalgie), blij kind. Dat zowel de jurk als de beenwarmers duidelijk op de groei zijn en vragen om aanzienlijk langere benen, ging geheel aan dochter voorbij. In haar ogen was alles zoals op de foto, ze trachtte zelf de bijbehorende pose na te doen.
 
 
 
 
 
Ik maakte de jurk met opzet te groot, want kleine meisjes groeien hard. Dat merkte ik maar weer eens aan de sneeuwwitje jurk, die ik begin dit jaar maakte op de groei en onlangs nog net op tijd uit de kast plukte.


Patroon vlinderjurk: Knippie 2/2013
Stof: Nederlandse markt