maandag 30 september 2013

Een hemd

Een hemd, met kraag. Mijn eerste. Patroon gingerbread uit Homemade mini couture. De stof kocht ik deze zomer in Zeist, katoen-linnen stofje met streepjes, prachtig. Het kreukt wat, maar een kniesoor die daar op let. Het hemd zit zoon als gegoten. De knoopjes zijn allemaal even groot maar in  verschillende bordeau-paars-bruin tinten. Geslaagd geheel.
 
Weet iemand een patroon van een even zo makkelijk overhemd maar dan in volwassen mannenmaat en met lange mouwen?





donderdag 26 september 2013

Roll on

Hoewel zoon bepaald geen fan is van korte broeken, is het met de kniebeschermers voor het skateboarden wel praktisch. En dus ging hij overstag. Ik maakte een korte rollercoaster uit Homemade mini couture. De boordstof kocht ik lang geleden bij Bambiblauw, de stof was over na het maken van deze broek.




zaterdag 21 september 2013

Het lenzendebacle

Vanmorgen heb ik de cheque van de opticien bij de bank ingewisseld voor geld. Ik had het geld dat ik de opticien had betaald voor een paar contactlenzen terug geëist, nadat ik negen maanden nadat ik de lenzen had besteld, nog steeds lensloos was. En zo sloot ik vandaag, precies een jaar na het begin, het faliekant mislukte project “contactlenzen” af. 

Het begon zoals gezegd precies een jaar geleden. Ik schafte een bril aan om mijn cylinders te compenseren en om ook zonder bril scherp zicht te hebben, bestelde ik contactlenzen. Het zou twee tot drie maanden duren, aangezien cylinderlenzen niet in V. worden gemaakt en moeten worden geïmporteerd. Ik had geduld en plaatste de bestelling. Groot was mijn verbazing toen ik reeds een maand later werd gebeld door de opticien met de mededeling dat mijn lenzen waren gearriveerd. Ik toog opgewekt naar de winkel, kreeg een les inzetten en uithalen en vertrok naar huis met mijn contactlenzen. Twee weken lang droeg ik gedurende een opbouwend aantal uren mijn contactlenzen. Maar ik zag er geen steek mee. De lenzen irriteerden me mateloos en mijn zicht was abominabel. 

Ik ging terug naar de opticien. De opticien vertelde mij dat ik waarschijnlijk per abuis links en rechts had verwisseld. Dit ergerde mij, want ik had links en rechts niet verwisseld. Om zijn gelijk te bewijzen wilde de opticien mijn linkerlens rechts inzetten maar kneep daarbij een scheurtje in de lens, hetgeen mij onmiddelijk een knalrood pijnlijk oog opleverde. De test kon niet doorgaan. Ik moest later maar terug komen. Ik kwam later terug en werd geholpen door een andere opticien. Deze constateerde dat ik links en rechts niet had verwisseld maar dat de as van de lenzen niet correct was. Ik vierde vanbinnen mijn gelijk.

Een nieuwe proeflens werd besteld en zou een week of drie later geleverd worden. Na drie weken was er nog niks. Na drie maanden evenmin. Na 6 maanden kon ik de nietszeggende verzinsels van de opticien die de vertraging zouden moeten verklaren niet meer verdragen. Ik werd boos. Nog drie maanden later was ik woest. Witheet. Ik eiste mijn geld terug. Ik zou mijn lenzen wel in Nederland bestellen, waar men bekend is met klantvriendelijkheid en goede service, en waar de lenzen me binnen een week geleverd zouden worden. 

Aangezien de opticien geen geldige reden kon bedenken voor de negen maanden die ik al op mijn lenzen wachtte en ik bovendien briesend voor hem stond, werd toegezegd dat ik mijn geld terug zou krijgen. Een maand later werd ik gebeld dat er een cheque klaar lag. Ik vroeg, op het punt staand om naar Nederland te vertrekken, of mijn man de cheque zou kunnen ophalen. Dat was geen probleem, werd mij verteld. Uiteraard was het een probleem toen mijn man de cheque ging ophalen. Hij kreeg hem niet mee.

Inmiddels in Nederland, ging ik naar mijn vooraf reeds gemaakte afspraak bij de opticien. De ogen werden nogmaals gemeten, de proeflens besteld (slechts één oog bleek verbeterbaar met contactlens). Een week later kreeg ik een les inzetten en uithalen en vertrok naar huis met mijn contactlens. Een week lang droeg ik gedurende een opbouwend aantal uren mijn contactlens. Maar ik zag er geen steek mee. De lens irriteerde me mateloos en mijn zicht was abominabel. De as bleek niet correct. Bovendien bleek ik een extreem droog oog te hebben met overvloedige eiwitproduktie. Irritatiebevorderende eigenschappen, aldus de opticien. Weer een week later kreeg ik een nieuwe proeflens met gecorrigeerde as. Mijn zicht verbeterde aanzienlijk maar de irritatie bleef. “Uw oog is eigenlijk niet geschikt voor een contactlens. Ik raad u een bril aan.” 

Inmiddels blij dat ik de contactlens in de prullenbak kon gooien, besloot ik lensloos door het leven te gaan. Ik zet gewoon af en toe mijn bril op. Terug in V. restte mij nog slechts mijn cheque bij de opticien op te halen en te verzilveren. De cheque bleek onvindbaar. De baas was op vakantie en niemand wist waar de cheque was opgeborgen. Ik spuwde vuur. Twee weken later was de cheque boven water. En vandaag verzilverde ik de cheque bij de bank. 

Ik kocht een uitzinnig lekker taartje en vierde de afsluiting van het faliekant mislukte project “contactlenzen”.
September 2013

dinsdag 17 september 2013

Aan de zwier

Iemand blogde een tijdje geleden (weet niet meer wie) dat je met een cirkelrokje gegarandeerd hoge ogen scoort bij een dochtertje dat houdt van zwieren. En het is waar. Het rokje was zo gemaakt en dochter`s geluk groot. "En nou wil ik er wel eentje die ook roze is maar die nog veeeeeeel hoger gaat!" Zucht. 
 

In de wind aan de waslijn. Zalig.




Stof en kantje van de Nederlandse markt. Rokje gebaseerd op de technische uitleg van Mme ZsaZsa.

vrijdag 13 september 2013

Op weg

Eigenlijk had ik het kunnen weten. Al eerder trof zijn wilskracht doel, toen hij veranderde van een jongetje dat huilde bij elk druppeltje water dat op zijn gezichtje viel in een waterrat die met het grootste gemak borstcrawl, schoolslag en vlinderslag zwemt, duikt en bommetjes springt. 

Vijf jaar is hij, en al zijn vriendjes “zitten op sport”. Dus gingen we naar de voetbaltraining. Hij stond er bij en keek er naar. Met tranen in zijn ogen vroeg hij of we alsjeblieft konden gaan. Hij houdt wel van voetbal, maar dan gewoon losjes tegen de bal trappen in het park. Het jeugdig geweld van een elftal vol trekkende, duwende en schoppende jongetjes die zich allemaal tegelijk vol gulzig enthousiasme op de bal storten, was zijn vreedzaam zieltje veel te agressief. Dus gingen we naar de karateles. Hij stond er bij en keek er naar. Saai vond hij het. En zo gewelddadig. Nee, hij wilde niet op karate. 

“Ik wil op skateboardles, mama”, zei hij. Ik keek naar hem en glimlachte vertederd. Mijn zoon, die al in tranen uitbarst om een wondje dat met het blote oog met de beste wil niet zichtbaar is, wil op skateboardles. Waar het idee vandaan kwam is een raadsel, geen van zijn vriendjes heeft een skateboard. Maar hij hield vol. Dus gingen we vorige week naar het skateboardpark. En daar ging hij, les één. Helmpje op, knie-, elleboog- en polsbeschermers om. Hij viel. Hard. Stond op, wreef over zijn blauwe heup en ging stralend weer verder. Hij leerde vallen, nam een hellinkje alleen, goed door zijn knietjes, handjes in de juiste positie, verbeten blik. Moe, bezweet en voldaan keek hij mij na een uur aan en zei “zie je nou mam, dit is wat ik wil!”. 

Een paar dagen later kwam hij thuis uit school met een brief over de mogelijkheid tot het volgen van muziekles op school. Zang, piano, viool of gitaar. “Kijk mam, ook elektrische gitaarles!”

En zo is onze zoete kleuter in een week verworden tot rockende skateboarder. Hij kiest zijn stijl en zijn weg.
September 2013

maandag 9 september 2013

Pet

Dit jaar wilde ik iets moois voor mijn vader meenemen naar Nederland. Handgemaakt. Mijn vader is een echte pettendrager in herfst en winter en dus dacht ik uiteraard direct aan een echte Jo Chapeau. Maar Jo zei nee. Want, zo zei ze, dat kan jij best zelf. Ze hielp me aan een link met patroon, een lijst met tips en aanmoedigende woorden. En zo maakte ik een pet. De afwerking zou op maat in Nederland gebeuren.
 
Mijn vader heeft de pet nog gepast en bewonderd. Maar een foto van paps met pet heb ik niet meer kunnen nemen. Maar geloof me, het stond hem goed.
Dank je wel Jo!




woensdag 4 september 2013

Oranje boven

Terwijl we proberen ons weer te voegen in de dagelijkse routine en de afgelopen maanden proberen te verwerken, deel ik nog wat naaisels van voor de zomer, zoals deze tas op verzoek. Deze tas was mijn inspiratiebron, ik maakte er dit van, in de gevraagde kleuren geel/oranje en A4 formaat.