Een hele week lang functioneerden telefoon en internet in ons huis niet. In ons huis functioneert doorgaans een heleboel niet. Manlief en ik zeggen al jaren tegen elkaar dat ons volgende huis toch echt een intelligent huis moet zijn, waarmee we bedoelen een huis waarin alles naar behoren functioneert. We zijn in weinig minder geslaagd.
We hebben samen nog nooit in een intelligent huis gewoond. Ons huis in E. was groot, raar ingedeeld, koud en schimmelig van de vochtigheid. Maar het had een grote woonkeuken, een grote patio en het lag pal naast een fantastisch groot park waar wij en onze hond van genoten hebben. We wisten dat we er maar kort zouden wonen en bovendien betrokken we dit huis 2 dagen na de geboorte van zoonlief dus de ongemakken deden er niet toe. Ons volgende huis zou een intelligent huis zijn.
Ons volgende huis, in A., was vreselijk knus. Een heerlijk huisje, in een rustig landelijk aandoend straatje pal naast het centrum van de stad, houten vloeren, knusse kamers, een tuin met een terras, een grasveld, een zwembad(je), en met verschillende vruchtenbomen: het was heerlijk om de seizoenen te zien veranderen, bloedhete zomer, zonnige herfst, zeer koude winter met meters sneeuw en echte lente. Een zaligheid. Het huisje was gebouwd door de eigenaar en zijn vader. Bewonderenswaardig, want eigenaar noch vader waren huizenbouwer van beroep, noch loodgieter, noch electricien. En dus werkte er altijd van alles niet. Het gas, het licht, de toiletten, en vooral: de verwarming. De verwarmingsbuizen waren van plastic waardoor er maar tot zekere hoogte kon worden gestookt, anders zouden de buizen smelten. Dus was het hartje winter nooit warmer dan 16 graden binnen. Het was een half uur lopen van kantoor naar huis, en als ik dan koud van de min 20 graden buiten thuis kwam en m’n jas uitdeed, overviel me niet de behaaglijke warmte waar ik elke dag tegen beter weten in van droomde, maar een kilte die me altijd direct naar een hete douche, warme anijsmelk en m’n dikste fleecetrui en sokken deed snellen. Maar het huisje was zo knus en ons straatje zo authentiek dat ik voor geen goud had willen verhuizen. Ons volgende huis zou een intelligent huis zijn.
En hier wonen we dan in V., in ons volgende huis dat verre van intelligent is. Lekkages zijn aan de orde van de dag. En geen druppels, maar hoosbuien. Van de 4 gaspitten werkt er 1. De keukenkraan blijft lopen als hij dicht is. Het water dat de wasmachine in komt is zo smerig dat de witte was er standaard geel gevlekt uitkomt. Niet meer te verwijderen gele vlekken. Van de 3 toiletten werkt er niet een naar behoren. Nummer 1 kan alleen kleine plasjes verwerken. Nummer 2 lekt waardoor de waterkraan standaard dicht is en alleen kort mag worden geopend indien er iets moet worden weggespoeld. En nummer drie heeft een probleem in de spoelbak: na het doortrekken moet de hand in de spoelbak worden gestoken om de stop dicht te drukken. Uiteraard hebben we getracht dit alles te (laten) verhelpen, maar de toiletten zijn zo oud dat de inhoud van de spoelbak zoals die hedentendage wordt verkocht niet past in onze spoelbakken. Om de keukenkraan te maken moet het hele aanrecht gesloopt. De gehele gasleiding moet worden herzien om het fornuis op orde te krijgen. Om schoon water in de wasmachine te krijgen moet een kostbaar filtersysteem worden aangelegd waar de huidige (antieke) leidingen niet op gebouwd zijn. Een ander probleem in ons huis is de vochtigheid. Die vochtigheid hangt hier overal, maar in ons huis vertaalt het zich in een ernstig schimmelprobleem. Overal. Om gek van te worden. De telefoon heeft altijd last gehad van regen: zodra het regent stoort de telefoon vreselijk en werken alarm en internet niet naar behoren. En nu heeft de lijn het dus helemaal begeven. De begane grond (waar wij wonen) en de eerste verdieping (waar de eigenaresse woont) waren vroeger 1 huis. Beide verdiepingen zijn echter nooit goed gescheiden. Dus als de bovenbuurvrouw haar electriciteitsrekening niet heeft betaald ( en het is al meerdere malen gebeurd), doen ineens op de meest onverwachte plaatsen onze stopcontacten niks meer, doet het licht het her en der niet en, het belangrijkste, hebben we geen warm water meer. Als ze boven de waterrekening niet betalen (ook dat is reeds meerdere malen gebeurd), hebben we helemaal geen water meer.
Waarom verhuizen we niet? Manlief loopt in 10 minuten naar kantoor. We hebben een speelparkje in de straat. Wegens veiligheidsvoorschriften kunnen we maar in een beperkt aantal wijken wonen en dit zijn de duurdere wijken. Behalve rijke mensen wonen hier buitenlanders die vaak hun eigen huur niet betalen: ambassades en andere werkgevers betalen zonder blikken of blozen 6000 dollar per maand hetgeen in deze wijken dus ook de standaard is geworden. Wij betalen onze eigen huur en ons budget bloost wel van 6000 dollar per maand. Bovendien heeft ons huis karakter. Heel veel ruimte, een binnenpatio, een buitenpatio, een woonkeuken. En dus nemen we de ongemakken voor lief, zij het niet altijd van harte.
Maar manlief en ik zijn het er over eens: ons volgende huis zal een intelligent huis zijn.
Januari 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten