Onlangs hoorde ik iemand met zekere trots verkondigen dat haar kind zo rustig en makkelijk is, dat ze er geen kind aan heeft. Die opmerking bleef door mijn hoofd spoken. Ik heb er geen kind aan. Ik heb geen kind aan mijn kind. En ik vroeg me af: heb je daarvoor een kind? Om er geen kind aan te hebben? Wat heb je aan een kind waar je geen kind aan hebt? Tenzij je eigenlijk geen kind had willen hebben, ben je dan in principe weer terug bij af. Geen kind. Dan heb ik toch liever mijn kind waar ik m’n handen aan vol heb. Handenvol kind. Stukken leuker dan geen kind.
November 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten