Een borstvergroting is hier in V. een eerste levensbehoefte. Volgens nationale cijfers heeft 80% van de vrouwen hier een borstvergroting ondergaan. Dat cijfer lijkt overdreven, maar is het niet. Rijk en arm, vroeg of laat, de borsten worden vergroot, al betekent dat soms dat er geen cent meer te makken is voor de overige eerste levensbehoeften, zoals voedsel.
Als je in de stad loopt, valt het grote aantal vergrote borsten op. Maar dit weekend waren we op het strand. En op het strand is het grote borsten parade. Enorme kogelronde borsten (vergroten betekent hier vergroten, het resultaat moet groot zijn, geen C, geen D, groot), nauwelijks bedekt door een minuscuul stukje bikini, pront vooruit gestoken. Dat er onder de gordel vaak sprake is van omvangrijke drillende billen en dijen wordt niet als storend ervaren; daar gaat een minuscuul tangaatje “overheen” en wordt verder geaccepteerd zoals het is: als de borsten maar vergroot zijn.
Er is hier zo´n overdaad aan vergrote borsten, dat het schaadt. Nooit zal ik bij het woord borstvergroting meer denken aan een paar mooi vormgegeven middelgrote borsten, passend bij het lichaam van de vrouw die ze zich heeft laten aanmeten. Borstvergroting zal bij mij voor altijd het beeld oproepen van de te grote borsten parade in V. en de clowneske weergave van deze realiteit in de vormgeving van de etalagepop: etalagepoppen zoals we die in Nederland
November 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten