Mijn Nederlands gaat achteruit. Was ik vroeger een kei in spelling, na 8 jaar lang op wat emails na vrijwel geen Nederlands meer te hebben geschreven, moet ik tot mijn schaamte bekennen dat ik in sommige gevallen van twijfel het woordenboek erbij pak. Elke woensdag staat er in de wereldkrant een spellingtest, 10 opgaven per keer, en zelden haal ik een score van 100%.
Zoals ik me erger aan mijn verslechterende Nederlands, zo erger ik mij ook aan het belabberde gesproken Nederlands op sommige kinderCDs. Mijn kinderen luisteren het liefst de hele dag muziek en bij voorkeur keer op keer dezelfde CD. Heerlijk. Zo horen we dus vele malen per dag “au, kom er eens kaiken” en “ga je auk mee Nijntje Pluis”. Er zou eigenlijk een ABN check moeten worden ingevoerd vóór die zalige zalvende kinderstemmetjes in de verkoop gaan.
Nou zijn er maar weinig mensen die mooi ABN spreken. Dat ik niet bij deze groep behoor, besef ik terdege. Mijn neef P wel. De laatste keer dat ik neef P. in levende lijve heb gesproken waren we de 20 nog niet gepasseerd. Een jaar of 4 geleden troffen we elkaar ineens op internet. We schreven wat over en weer en hij stuurde me een link met wat van zijn werk. Daar zat een interview bij dat hij afnam van ik weet niet meer wie over ik weet niet meer wat. Maar ik weet nog precies dat ik in ademloze bewondering heb geluisterd naar zijn prachtige ABN.
Ik heb gehoord dat neef P. een dezer dagen vader wordt. Neef P., van harte gefeliciteerd. Als we elkaar nog eens spreken, zal ik je vertellen welke kinderCDs je vooral niet je huis moet binnenlaten: praat met je kindje, zing voor je kindje, laat hem of haar opgroeien met de adembenemende klanken van jouw ABN.
November 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten