Leegte

Wekenlang zijn mijn naaimachine en ik in de weer geweest. Stoffen kiezen, patronen tekenen, naaien naaien naaien, uithalen en weer opnieuw beginnen, proberen, leren, genieten. Aan kleine kleerhangertjes hingen ze allemaal, de maaksels, steeds groter werd de verzameling, steeds bonter, alles bij elkaar aan het touw van de hangmat die uitnodigend maar vergeten hing te hangen. Niet één maaksel was perfect, hier en daar wat scheef, hier en daar een plooitje dat niet hoort, maar toch mooi. Ik zag het plezier dat ik had in het maken terug in het resultaat.

En nu zijn ze leeg. De kleerhangertjes zijn leeg. De maaksels zitten in de koffer van mijn ouders, op weg naar hun nieuwe eigenaar. Precies zoals de bedoeling was. Maar ik voel een leegte, alsof een stukje van mij in die koffer zit dat ik eigenlijk wel had willen behouden. Mijn maaksels en ik, samen gingen we door dalen en triomfeerden we op pieken, bloed, zweet en tranen, nachtelijke uurtjes, de eerste keer paspel, de eerste keer biais, de eerste tas, de eerste keer tricot, de eerste beer, de eerste slof, de eerste voering, de eerste broek… Al die eerste keren zitten nu in de koffer. En ik kijk weemoedig naar mijn hangmat, naar het lege touw, maar ook naar de uitnodigende ronding, het zachte wiegen… niks doen, wat lezen, wat slapen, lome warmte, zacht zwoel briesje… Aan de andere kant staat evenwel “mijn kast”, met weer nieuwe stofjes en patronen, voor mij meegenomen uit Nederland, en ik weet dat ik nog voor kerstmis goed en wel voorbij is weer met frisse moed nieuwe maaksels aan het spinnen ben. Wat een voorrecht!

December 2011