Vanmorgen heb ik de cheque van de opticien bij de bank ingewisseld voor geld. Ik had het geld dat ik de opticien had betaald voor een paar contactlenzen terug geëist, nadat ik negen maanden nadat ik de lenzen had besteld, nog steeds lensloos was. En zo sloot ik vandaag, precies een jaar na het begin, het faliekant mislukte project “contactlenzen” af.
Het begon zoals gezegd precies een jaar geleden. Ik schafte een bril aan om mijn cylinders te compenseren en om ook zonder bril scherp zicht te hebben, bestelde ik contactlenzen. Het zou twee tot drie maanden duren, aangezien cylinderlenzen niet in V. worden gemaakt en moeten worden geïmporteerd. Ik had geduld en plaatste de bestelling. Groot was mijn verbazing toen ik reeds een maand later werd gebeld door de opticien met de mededeling dat mijn lenzen waren gearriveerd. Ik toog opgewekt naar de winkel, kreeg een les inzetten en uithalen en vertrok naar huis met mijn contactlenzen. Twee weken lang droeg ik gedurende een opbouwend aantal uren mijn contactlenzen. Maar ik zag er geen steek mee. De lenzen irriteerden me mateloos en mijn zicht was abominabel.
Ik ging terug naar de opticien. De opticien vertelde mij dat ik waarschijnlijk per abuis links en rechts had verwisseld. Dit ergerde mij, want ik had links en rechts niet verwisseld. Om zijn gelijk te bewijzen wilde de opticien mijn linkerlens rechts inzetten maar kneep daarbij een scheurtje in de lens, hetgeen mij onmiddelijk een knalrood pijnlijk oog opleverde. De test kon niet doorgaan. Ik moest later maar terug komen. Ik kwam later terug en werd geholpen door een andere opticien. Deze constateerde dat ik links en rechts niet had verwisseld maar dat de as van de lenzen niet correct was. Ik vierde vanbinnen mijn gelijk.
Een nieuwe proeflens werd besteld en zou een week of drie later geleverd worden. Na drie weken was er nog niks. Na drie maanden evenmin. Na 6 maanden kon ik de nietszeggende verzinsels van de opticien die de vertraging zouden moeten verklaren niet meer verdragen. Ik werd boos. Nog drie maanden later was ik woest. Witheet. Ik eiste mijn geld terug. Ik zou mijn lenzen wel in Nederland bestellen, waar men bekend is met klantvriendelijkheid en goede service, en waar de lenzen me binnen een week geleverd zouden worden.
Aangezien de opticien geen geldige reden kon bedenken voor de negen maanden die ik al op mijn lenzen wachtte en ik bovendien briesend voor hem stond, werd toegezegd dat ik mijn geld terug zou krijgen. Een maand later werd ik gebeld dat er een cheque klaar lag. Ik vroeg, op het punt staand om naar Nederland te vertrekken, of mijn man de cheque zou kunnen ophalen. Dat was geen probleem, werd mij verteld. Uiteraard was het een probleem toen mijn man de cheque ging ophalen. Hij kreeg hem niet mee.
Inmiddels in Nederland, ging ik naar mijn vooraf reeds gemaakte afspraak bij de opticien. De ogen werden nogmaals gemeten, de proeflens besteld (slechts één oog bleek verbeterbaar met contactlens). Een week later kreeg ik een les inzetten en uithalen en vertrok naar huis met mijn contactlens. Een week lang droeg ik gedurende een opbouwend aantal uren mijn contactlens. Maar ik zag er geen steek mee. De lens irriteerde me mateloos en mijn zicht was abominabel. De as bleek niet correct. Bovendien bleek ik een extreem droog oog te hebben met overvloedige eiwitproduktie. Irritatiebevorderende eigenschappen, aldus de opticien. Weer een week later kreeg ik een nieuwe proeflens met gecorrigeerde as. Mijn zicht verbeterde aanzienlijk maar de irritatie bleef. “Uw oog is eigenlijk niet geschikt voor een contactlens. Ik raad u een bril aan.”
Inmiddels blij dat ik de contactlens in de prullenbak kon gooien, besloot ik lensloos door het leven te gaan. Ik zet gewoon af en toe mijn bril op. Terug in V. restte mij nog slechts mijn cheque bij de opticien op te halen en te verzilveren. De cheque bleek onvindbaar. De baas was op vakantie en niemand wist waar de cheque was opgeborgen. Ik spuwde vuur. Twee weken later was de cheque boven water. En vandaag verzilverde ik de cheque bij de bank.
Ik kocht een uitzinnig lekker taartje en vierde de afsluiting van het faliekant mislukte project “contactlenzen”.
September 2013
Het begon zoals gezegd precies een jaar geleden. Ik schafte een bril aan om mijn cylinders te compenseren en om ook zonder bril scherp zicht te hebben, bestelde ik contactlenzen. Het zou twee tot drie maanden duren, aangezien cylinderlenzen niet in V. worden gemaakt en moeten worden geïmporteerd. Ik had geduld en plaatste de bestelling. Groot was mijn verbazing toen ik reeds een maand later werd gebeld door de opticien met de mededeling dat mijn lenzen waren gearriveerd. Ik toog opgewekt naar de winkel, kreeg een les inzetten en uithalen en vertrok naar huis met mijn contactlenzen. Twee weken lang droeg ik gedurende een opbouwend aantal uren mijn contactlenzen. Maar ik zag er geen steek mee. De lenzen irriteerden me mateloos en mijn zicht was abominabel.
Ik ging terug naar de opticien. De opticien vertelde mij dat ik waarschijnlijk per abuis links en rechts had verwisseld. Dit ergerde mij, want ik had links en rechts niet verwisseld. Om zijn gelijk te bewijzen wilde de opticien mijn linkerlens rechts inzetten maar kneep daarbij een scheurtje in de lens, hetgeen mij onmiddelijk een knalrood pijnlijk oog opleverde. De test kon niet doorgaan. Ik moest later maar terug komen. Ik kwam later terug en werd geholpen door een andere opticien. Deze constateerde dat ik links en rechts niet had verwisseld maar dat de as van de lenzen niet correct was. Ik vierde vanbinnen mijn gelijk.
Een nieuwe proeflens werd besteld en zou een week of drie later geleverd worden. Na drie weken was er nog niks. Na drie maanden evenmin. Na 6 maanden kon ik de nietszeggende verzinsels van de opticien die de vertraging zouden moeten verklaren niet meer verdragen. Ik werd boos. Nog drie maanden later was ik woest. Witheet. Ik eiste mijn geld terug. Ik zou mijn lenzen wel in Nederland bestellen, waar men bekend is met klantvriendelijkheid en goede service, en waar de lenzen me binnen een week geleverd zouden worden.
Aangezien de opticien geen geldige reden kon bedenken voor de negen maanden die ik al op mijn lenzen wachtte en ik bovendien briesend voor hem stond, werd toegezegd dat ik mijn geld terug zou krijgen. Een maand later werd ik gebeld dat er een cheque klaar lag. Ik vroeg, op het punt staand om naar Nederland te vertrekken, of mijn man de cheque zou kunnen ophalen. Dat was geen probleem, werd mij verteld. Uiteraard was het een probleem toen mijn man de cheque ging ophalen. Hij kreeg hem niet mee.
Inmiddels in Nederland, ging ik naar mijn vooraf reeds gemaakte afspraak bij de opticien. De ogen werden nogmaals gemeten, de proeflens besteld (slechts één oog bleek verbeterbaar met contactlens). Een week later kreeg ik een les inzetten en uithalen en vertrok naar huis met mijn contactlens. Een week lang droeg ik gedurende een opbouwend aantal uren mijn contactlens. Maar ik zag er geen steek mee. De lens irriteerde me mateloos en mijn zicht was abominabel. De as bleek niet correct. Bovendien bleek ik een extreem droog oog te hebben met overvloedige eiwitproduktie. Irritatiebevorderende eigenschappen, aldus de opticien. Weer een week later kreeg ik een nieuwe proeflens met gecorrigeerde as. Mijn zicht verbeterde aanzienlijk maar de irritatie bleef. “Uw oog is eigenlijk niet geschikt voor een contactlens. Ik raad u een bril aan.”
Inmiddels blij dat ik de contactlens in de prullenbak kon gooien, besloot ik lensloos door het leven te gaan. Ik zet gewoon af en toe mijn bril op. Terug in V. restte mij nog slechts mijn cheque bij de opticien op te halen en te verzilveren. De cheque bleek onvindbaar. De baas was op vakantie en niemand wist waar de cheque was opgeborgen. Ik spuwde vuur. Twee weken later was de cheque boven water. En vandaag verzilverde ik de cheque bij de bank.
Ik kocht een uitzinnig lekker taartje en vierde de afsluiting van het faliekant mislukte project “contactlenzen”.
September 2013
Schitterend! Bij het lezen van je verhalen wordt mijn relativatievermogen keer op keer groter.... lang leve de bril!
BeantwoordenVerwijderenHetzelfde gevoel hier... En wat een geduld heb jij (hoewel, dit zal wel moeten zeker?) Uw taartje moet wel een goddelijk taartje geweest zijn!
BeantwoordenVerwijderenJij verdient een medaille voor volharding !
BeantwoordenVerwijderenEn ik hoop dat het gesmaakt heeft! Jawadde, wat een verhaal, maar weer super geschreven :-) x
BeantwoordenVerwijderen