Of ik op de hoogte was van het incident waar zoon bij was betrokken, vroeg de muzieklerares. Dat was ik niet. Ze ging er voor zitten en vertelde.
Een week eerder was haar dochter, jaargenootje van zoon, thuisgekomen met gekwelde blik. Desgevraagd zei ze dat zoon haar een stoot op de borst had gegeven en dat ze pijn leed. Waarom hij dat gedaan had, wist ze niet, zei ze. De muzieklerares, de vreedzame inborst van zoon kennende, vond het een vreemd verhaal. Ze besloot navraag te doen bij haar dochter`s leraar. Die was niet bekend met het incident en stelde voor zoon`s lerares te polsen. Die besloot, eveneens niet op de hoogte en verbaasd over de vermeende hardhandigheid van zoon, tot op de bodem uit te zoeken wat er was voorgevallen.
Later die dag riep zoon`s lerares grijnzend de muzieklerares bij zich. Ze was tot op de bodem geraakt en had de werkelijke toedracht van het voorval achterhaald. Negen meisjes, allemaal jaargenootjes van zoon, hadden een nieuw spelletje bedacht. Dat wil zeggen, geheel nieuw was het niet, het werd voorheen al regelmatig gespeeld door drie van de meisjes, hetgeen zoon af en toe thuis deed verzuchten dat hij er wel een beetje moe van werd. Dat was met 3 meisjes. Nu waren het er negen. Negen meisjes die achter zoon aanrenden en hem in een hoekje dreven om vervolgens één voor één met getuite lipjes zoon een zoentje op zijn mond te geven. Acht zoentjes lang kon hij zich beheersen, maar zoentje negen was de druppel. Hij duwde meisje negen, de dochter van de muzieklerares, van zich af en zette het op een lopen. Ontsnappend aan een overdosis ongewenste liefde.
De meisjes werden op het matje geroepen. Zoon ging vrijuit. Zelfverdediging. Toen ik hem later terloops vroeg of de meisjes hem nog wel eens kusjes proberen te geven, antwoordde hij dat dat soms nog wel gebeurt. “Gék word ik er van”, rollende ogen. “En wat doe jij dan als ze achter je aankomen?” “Hard wegrennen. Ik ben toch sneller dan zij.” En toen begreep ik waarom hij niets over het incident had gezegd. Negen ongewenste zoentjes moeten incasseren is erg, maar niet hard genoeg kunnen rennen om aan de meisjes te kunnen ontsnappen, is erger.
Ik ben benieuwd hoe lang hij de liefdevolle zoentjes nog zal willen ontvluchten.
December 2013
Een week eerder was haar dochter, jaargenootje van zoon, thuisgekomen met gekwelde blik. Desgevraagd zei ze dat zoon haar een stoot op de borst had gegeven en dat ze pijn leed. Waarom hij dat gedaan had, wist ze niet, zei ze. De muzieklerares, de vreedzame inborst van zoon kennende, vond het een vreemd verhaal. Ze besloot navraag te doen bij haar dochter`s leraar. Die was niet bekend met het incident en stelde voor zoon`s lerares te polsen. Die besloot, eveneens niet op de hoogte en verbaasd over de vermeende hardhandigheid van zoon, tot op de bodem uit te zoeken wat er was voorgevallen.
Later die dag riep zoon`s lerares grijnzend de muzieklerares bij zich. Ze was tot op de bodem geraakt en had de werkelijke toedracht van het voorval achterhaald. Negen meisjes, allemaal jaargenootjes van zoon, hadden een nieuw spelletje bedacht. Dat wil zeggen, geheel nieuw was het niet, het werd voorheen al regelmatig gespeeld door drie van de meisjes, hetgeen zoon af en toe thuis deed verzuchten dat hij er wel een beetje moe van werd. Dat was met 3 meisjes. Nu waren het er negen. Negen meisjes die achter zoon aanrenden en hem in een hoekje dreven om vervolgens één voor één met getuite lipjes zoon een zoentje op zijn mond te geven. Acht zoentjes lang kon hij zich beheersen, maar zoentje negen was de druppel. Hij duwde meisje negen, de dochter van de muzieklerares, van zich af en zette het op een lopen. Ontsnappend aan een overdosis ongewenste liefde.
De meisjes werden op het matje geroepen. Zoon ging vrijuit. Zelfverdediging. Toen ik hem later terloops vroeg of de meisjes hem nog wel eens kusjes proberen te geven, antwoordde hij dat dat soms nog wel gebeurt. “Gék word ik er van”, rollende ogen. “En wat doe jij dan als ze achter je aankomen?” “Hard wegrennen. Ik ben toch sneller dan zij.” En toen begreep ik waarom hij niets over het incident had gezegd. Negen ongewenste zoentjes moeten incasseren is erg, maar niet hard genoeg kunnen rennen om aan de meisjes te kunnen ontsnappen, is erger.
Ik ben benieuwd hoe lang hij de liefdevolle zoentjes nog zal willen ontvluchten.
December 2013
Ooo... ! ;o) Ik moet hier toch bij glimlachen. Mijn eigen kapoentje (5) wordt iedere ochtend op de schoolparking en aan de schoolpoort opgewacht door een horde kleuterdames van vijf die hem bij de hand nemen.
BeantwoordenVerwijderenZeg, dat belooft wel voor later!
Hahaha, onze zoon klaagt soms over het spelletje 'durven of doen', vaak gespeeld door de koppeltjes onder de klasgenootjes ... maar waar onze zoon nog niet echt mee bezig is ... het kan hem ook niet bekoren ;-)
BeantwoordenVerwijderenPrachtig beschreven. Too much love...
BeantwoordenVerwijderen