Kerst-geklungel

Teveel cadeautjes. Teveel cadeau-momenten die allemaal door elkaar lopen. Op de dag dat de kinderen hun schoen mochten zetten (cadeautje van de sint), verloor zoon, 5 jaar oud, zijn vijfde tand (cadeautje van "ratoncito Perez"). De dag erna, eergisteren, was de kerst-show op school (cadeautje van de kerstman). Gisteren kwamen vijf vriendjes van zoon spelen ter ere van het feit dat hij over een paar weken jarig is (cadeautjes van de vriendjes en, zoals hier te doen gebruikelijk is, cadeautjes voor de vriendjes). Zaterdag pakjesavond (cadeautjes van de sint). Sint komt dit jaar niet zelf langs omdat de ambassade heeft besloten het sinterklaasfeest te schrappen wegens de situatie hier te lande (leg dat je kinderen maar eens uit), maar pakjesavond thuis gaat uiteraard gewoon door. Zondag kerstdiner met vrienden (cadeautjes van en voor de vrienden). Over 2 weken zoon`s verjaardag (cadeautjes van alle kanten) en begin januari driekoningen, hetgeen naar Spaanse traditie met, jawel, cadeautjes gevierd wordt. En dan probeer ik nog wat kleinigheidjes te vinden voor de familie, maar dat zal dit keer niet veel cadeautjes opleveren. De regering heeft veel, heel veel winkels gedwongen hun prijzen te verlagen, waardoor er eindeloze rijen gretige mensen voor de vaak letterlijk nagenoeg lege winkels staan. De prijzen worden verlaagd omdat alles te duur was en men het leven niet meer kon betalen, maar nu de prijzen zijn verlaagd, koopt men ineens het driedubbele, er wordt gekocht om het kopen. Maar de winkeliers zullen hun winkels niet meer vullen, en straks in januari zitten we hier met z`n allen met de kater.

 

Maar goed, teveel cadeautjes dus. Als klap op de vuurpijl is het hier gebruikelijk om de juffen en meesters en alle mensen waar je maar enigszins een band mee hebt (de zwemleraar, het schooltransport, de skateleraar, de masseuse, de man op de hoek van de straat die de auto`s in de gaten houdt, de vuilnismannen, de mannen van het water, de elektriciteitsopnemers, de cassieres, en ga zo maar door) een cadeautje te geven met kerst. Geld en/of een geschenk. Mensen geven hier zilveren horloges, voedselpakketten, juwelen, groot, groter, grootst. Ik ben die rare buitenlandse en knutsel een middagje met mijn kinderen een paar kerstkaarten in elkaar met een tekening, een kerstdetail en klaar zijn we. Want we houden het nuchter en bovendien, ik heb geen tijd.

 

Dus zocht ik naar ideetjes voor snelle knutselcadeautjes. Ik vond er een paar. Een vilten kerstboompje. Maar waar het boompje dat ik als voorbeeld nam, uit 20 rondjes vilt bestaat, moest ik 64 rondjes (flut)vilt knippen om het op een boom en niet op een ingezakte taart te doen lijken. Het resultaat hangt nu hier in huis, leuk, maar ik heb geen tijd om heel veel keer 64 rondjes vilt te knippen.

 

Vervolgens zag ik een vilten kersthanger. Leuk. Maar zonder steekjes bleek het wat saai. Ik zette me aan wat haastige steekjes, maar heel veel hangers met steekjes was uiteraard uitgesloten.

 

Uiteindelijk werden het kerstboompjes van foam. Kleine boompjes, want zelfs foam is niet vrij verkrijgbaar ("U mag slechts 2 velletjes per kleur per persoon kopen"). Regenboog-foam-boompjes en kaarten met ijsstokjes-kerststal en gekochte kerstboomhangertjes. 
(En dan straks de hele cadeautjes-verzin-ellende weer opnieuw aan het einde van het schooljaar. Ik zou er in januari mee moeten beginnen.) 

 

 

Tussen de bedrijven door werd ik ook nog geacht om zoon te voorzien van een egel-outfit voor de kerst-show. Een egel. Geen sneeuwman, of rendier of ijsbeer, nee, een egel. Gelukkig viel het mee, wat foam, lijm en witte verf en in een uurtje was de stekelrug gemaakt. In plaats van een masker ging er een flinke hand gel in zoon`s haren, haarlak erover, punten in de witte vingerverf en vervolgens zou ik een snoetje op zijn gezicht tekenen. Maar toen zoon de middag van de show snotterend uit school kwam, besloot ik toch een heel simpel masker te maken dat op zijn voorhoofd zou komen. Want een neus vol snot en voortdurend gewrijf over, rond en in de neus gaan niet samen met een geverfd smoeltje. Uiteraard was er toen geen tijd meer om fotos te nemen dus dat moest even snel tegen zoon`s zin bij aankomst op school. De egel.

 

  Dochter speelde Maria en de jurk met sjaal gaf school haar te leen. Dat noem ik praktisch. Want ik naai graag zelf, maar geen verkleedkleren die vervolgens nooit meer gedragen worden. ("Als ik nou eens als superheld verkleed zou mogen gaan, dan zou ik die shows nog wel leuk vinden en dan zou ik het pak ook wel vaker willen dragen", aldus zoon.)