vrijdag 7 december 2012

Van bloed en nagels

De boeken zeggen het. Peuters van twee-en-een-half kunnen lastig zijn. De praktijk bevestigt het. Peuters van twee-en-een-half kunnen vreselijk lastig zijn. Zoon was op die leeftijd af en toe wat minder makkelijk. En dat is nog sterk uitgedrukt. Hij is nooit een kind volgens de boekjes geweest. Dochter is nu twee-en-een-half en doet daarentegen de theorie alle eer aan. Ze is volledig boekwaardig en de peuterpubertijd in persoon.

Ze doet precies wat ze niet mag. Ze weet precies wat niet mag en ze weet ook heel goed wat ze doet. Ze zoekt grenzen, zeggen de boeken. Ze haalt het bloed onder mijn nagels vandaan, zegt de praktijk. Ze daagt uit, ze tart, ze provoceert. Steeds een stapje verder. Min innerlijke barometer gaat van vredig en geduldig groen, naar waarschuwend oranje en schiet dan door naar rood. Alarmerend rood. Dochter ziet de temperatuur stijgen, gaat nog even door, doet er nog een klein schepje bovenop, houdt me goed in de gaten en op het moment dat ik echt op een haar na ontplof, komt ze snel naar me toe om kusjes te geven. Mama is lief, zegt ze dan. Of: mama, jij bent mijn prinses. Mijn ene hersenhelft is eigenlijk al ontploft en wil boos worden, naar de hoek sturen, stem verheffen. Mijn andere hersenhelft is alweer gesmolten en wil knuffels geven. Het is een innerlijke warboel, een energie slurpend hersenhelft-gevecht. Dochter weet het. Ze zoekt grenzen.

Sinterklaas bracht een zak vol cadeautjes. Cadeautjes die dochter zouden moeten aanspreken. Ze kijkt er echter niet naar om. Ze heeft geen speelgoed nodig. Dochter speelt met mama. En of ze met me speelt…
December 2012

2 opmerkingen:

  1. Ze weet blijkbaar goed je gevoelige snaren zitten. Gaat voorbij hoor...en komt terug zo met een jaar of 13. Alles is dan wit of zwart, grijs kennen ze niet, en moeders die weten er niks van...gelukkig gaat ook dat over om vervolgens te beseffen dat moeders normale mensen zijn die fouten maken en heel veel liefde in zich hebben als het over hun welpen gaat :). Sterk meisje lijkt me en veel makkelijker als ze weten wat ze willen dan als ze met alles mee willen lopen ;
    Fijn weekend voor jullie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is zoals marina zegt, beter dat ze een eigen willetje hebben. Ge kunt ook denken als het weer zover is 'ze zoekt haar identiteit'. Misschien als een mantra herhalen. :)
    Iris is al aan het prepeuterpuberen. :D Dat beloofd.

    BeantwoordenVerwijderen