Geld

De inflatie in V. was vorig jaar bijna 30%. Officiële cijfers. Voelbare cijfers. Schoolgeld werd met 30% verhoogd. Zwemles werd 30% duurder. Voor de wekelijkse boodschappen moest ineens aanzienlijk dieper in de buidel worden getast. Voor sommigen ging het salaris omhoog. Voor velen bleef het salaris gelijk of liep een eventuele verhoging bij lange na niet in de pas met de inflatie. Gedurende dit jaar was de voortdurend verdergaande inflatie ook dagelijks merkbaar. Ook nu wordt een percentage van boven de 20% verwacht. Met dergelijke cijfers weet men niet wat zijn of haar geld de volgende maand nog waard zal zijn. De enige zekerheid is dat het minder zal zijn.

Degenen die hun salaris krijgen uitbetaald in buitenlandse valuta, moeten voor ze überhaupt tot enige betaling over kunnen gaan, hun geld zien te wisselen. Dit kan bij de bank. Tegen een wisselkoers die het leven in V. onbetaalbaar duur maakt. Er is evenwel een levendige “zwarte markt”. Iedereen kent wel iemand die wil wisselen. Tegen wisselkoersen die zijn terug te vinden op “ondergrondse” websites met namen die voor officiële instanties niet te traceren zouden moeten zijn. Zo`n website zou maar zo “koolslametkip.com” kunnen heten. Het zwarte wisselen gebeurt doorgaans via overschrijvingen. Je moet dus zeker zijn van de betrouwbaarheid van je wisselpartner, doorgaans welgestelde mensen met een bankrekening in het buitenland: in V. mag je niet onbeperkt buitenlandse valuta hebben, en dus wordt er welig beschikt over buitenlandse rekeningen.

De zwarte wisselkoers is allesbehalve stabiel. Hoeveel je krijgt voor een euro of een dollar verschilt met de dag. Het is niet te voorspellen hoeveel hoger of lager de koers zal zijn de volgende maand. Besluit je wat extra te wisselen omdat je denkt dat de koers gunstig is, dan kan je de maand erna ineens vervelend duur uit zijn: produktprijzen kunnen ineens worden verhoogd, evenals de zwarte koers, maar omdat je je geld hebt gewisseld tegen de koers van de maand ervoor, is je persoonlijke inflatie torenhoog.

Om basisprodukten voor iedereen betaalbaar te houden, bevriest de regering bij tijd en wijle de prijzen van bijvoorbeeld meel, zeep en melk. Dit heeft uiteindelijk een averechts effect, de produkten verschijnen niet meer in de schappen. Het schijnt basisles 1 economie te zijn; ik heb er zelf geen kaas van gegeten, maar de schaarste in bepaalde produkten spreekt voor zich. Sinds een paar weken is er geen meel en suiker meer. Dit jaar dus geen zelfgebakken pepernoten en speculaasjes. Voor velen zijn de gevolgen ernstiger.

En zo proberen de armsten hun hoofd boven water te houden, vechtend tegen de hoge golven inflatie. Degenen met geld hopen te emigreren en begeven zich op de zwarte wisselmarkt op zoek naar buitenlanders die hun valuta moeten wisselen. Wat voor de één een gunstige wisselkoers is, is ongunstig voor de ander. Wij zien de armen, de rijken en de buitenlanders, ieder met hun eigen financiële sores. Geld. Het is hier een constant fluctuerende chaos, een combinatie van hogere wiskunde en Russisch roulette.

December 2012