Wapperende was

Ik herinner me nog het een en ander van toen ik 15 was, 16, 17. Mijn pubertijd was een beschamende vertoning. Ik was een gruwelijke puber. Maar boontje komt om zijn loontje. Mijn dochter is anderhalf en ze lijkt wat karakter betreft met de dag meer op mij. Ze wordt een gruwelijke puber. Ik dwaal af. Ik herinner me dus nog het een en ander en een van de dingen die ik mij herinner is de stelligheid waarmee ik zo ontzettend zeker wist dat ik niet zo zou worden als mijn moeder en al die andere oude vrouwen. De truttigheid ten top vond ik het dat mijn moeder kon genieten van de was die in het zonnetje hing te wapperen in de wind.

We zijn bijna 25 jaar verder. Ik kan intens genieten van de was die in het zonnetje hangt te wapperen in de wind. Ik kijk ernaar en voel op een niet uit te leggen manier een zekere mate van vrijheid, lichtheid. De warmte van de zon, de blauwe lucht, de wind die enige verkoeling brengt en de was in al zijn bontheid doet dansen op een onnavolgbaar ritme. Daar geniet ik van.

Inmiddels begrijp ik ook dat dit genieten deels voorkomt uit het feit dat was die in het zonnetje hangt te wapperen in de wind lekker snel droog is, hetgeen met kleine kinderen bijzonder praktisch is. Maar dat is bijzaak. 

December 2010