Sportdag

De dag begon veelbelovend. In de schaduw was het nog niet ondraaglijk warm, de kinderen hadden er zin in, de spelletjes waren ouderwets gezellig (met onder meer een waterrace, zaklopen, een driewielerrace en skippyballen). Ouders mochten komen kijken en aanmoedigen, en waren in groten getale aanwezig. De school deelt iedere leerling en zijn of haar ouders in bij een “huis”. Er zijn 4 huizen met ieder een eigen kleur: rood, geel, groen en blauw. Zoon, en wij dus ook, zijn van het groene huis. Bij diverse evenementen, zoals sportdag, worden kinderen en ouders geacht in hun huis-Tshirt te verschijnen en op deze sportdag waren het dan ook de 4 huis-teams die tegen elkaar streden. Er waren zo`n 50 kindertjes van 4 en 5 jaar oud en ongeveer evenveel ouders. 

Tijdens het eerste spelletje keken wij groene ouders vertederd naar onze kindjes die over een bankje liepen, door een tunnel kropen en door hoepels sprongen. Maar we wierpen ook een blik op de andere groepen. En zagen hoe de blauwe ouders twee kinderen tegelijk de race in stuurden en hoe de gele ouders hun kinderen duwden en droegen. De rode ouders zagen dit ook. En toen ging het mis. De groene en rode ouders kregen bij het uiten van hun klachten geen gehoor bij de leraressen, waarop werd besloten de valsspelende teams met gelijke munt terug te betalen. Het gevolg was een chaos van schreeuwende ouders die alle regels aan hun laars lapten en hun kindjes dwongen vals te spelen. Er werd geduwd en getrokken, er werd gevallen en gehuild. En vooral veel geschreeuwd. Sneller! Harder! Hoger! Sommige kinderen renden met een grote lach nog een tandje harder. Sommige kinderen bleven verbouwereerd als aan de grond genageld staan om vervolgens door hun vader of moeder als een bezetene naar de eindstreep te worden gedriewielerd.  

Naarmate het laatste spelletje naderde, werd de sfeer grimmiger. Ouders schreeuwen naar elkaar dat ze vals speelden, leraressen probeerden wanhopig de orde te handhaven, kinderen keken geschokt naar die buitenzinnige vertoning. Na afloop beet een ouder van een verliezend team een kindje uit het winnende team toe dat het alleen maar gewonnen had omdat ze vals hadden gespeeld, waarop het arme kind in tranen uitbarstte. De kinderen werden door de leerkrachten zo snel mogelijk naar hun klaslokaal geleid en de ouders werd dringend verzocht direct te vertrekken. 

Voor zoon en zijn in het buitenland verkerende vader maakte ik wat filmpjes van zoon`s prestaties. Ik sta er zelf uiteraard niet op, maar toen ik de filmpjes terug keek, hoorde ik mezelf wel. Een gillend viswijf. Sneller! Harder! Hoger! 

Ik heb direct na de sportdag met het schaamrood op de kaken voorgesteld dat in het vervolg ouders niet meer worden uitgenodigd. Zodat de kinderen in alle rust van hun dag kunnen genieten en niet worden bedolven onder de hysterische idioterie van hun ouders.
Juni 2013