Lief jongetje

Onze dochter is 6 maanden oud. Ze is een stevig meisje, bol koppie, ronde armpjes en flinke dijtjes. Ze heeft niet veel haar, maar het schedeltje is bedekt. Ze heeft mooie grote bruine ogen, kuiltjes in haar wangen als ze lacht. Hoewel het op deze leeftijd niet altijd geheel duidelijk is, vind ik dat onze dochter een meisjesgezichtje heeft. Ik geef eerlijk toe dat als haar vader de vrije hand neemt en haar aankleedt naar eigen inzicht, enige verwarring kan onstaan aangezien hij het liefst naar de haar broer te klein geworden kleding grijpt die dochterlief duidelijk een jongensachtig uiterlijk geeft. Maar over het algemeen durf ik te stellen dat men haar in Nederland niet zo snel voor een jongetje zou aanzien.

Wij wonen niet in Nederland. Wij wonen in V., Zuid-Amerika. Hier worden uiterlijk 3 dagen na de geboorte gaatjes geprikt in de oortjes van babymeisjes. Van alle babymeisjes. Als je hier al een babymeisje ziet zonder oorbellen dan zijn zonder uitzondering de ouders niet afkomstig uit V. Mijn man noch ik zijn afkomstig uit V. Onze dochter heeft oorbelletjes noch gaatjes in haar oren. En dat maakt haar hier in V. een babyjongetje. Op straat, in de supermarkt, bij de drogist, bij de peuterspeelzaal, in het park, overal is dochterlief een reuzeschattig jongetje. Ze is licht en rond en trekt zodoende de aandacht hier in V. en we worden dan ook veelvuldig aangesproken door goedbedoelende voorbijgangers die de trotse moeder complimenten maken met haar lieve zoontje. Gekleed in een roze gebloemd jurkje, met een speldje in het haar, maar zonder oorbellen, is dochterlief hier in V. onbetwist een heel erg lief jongetje. De trotse moeder is het na 4 maanden en 1 week in V. beu om telkens de vriendelijke voorbijganger te corrigeren en beaamt met een vriendelijke glimlach dat haar kindje inderdaad een heel erg lief jongetje is. Hopend dat tegen de tijd dat dochterlief begrijpt wat er gezegd wordt, haar krullen zodanig zijn gegroeid dat ze haar oortjes bedekken.

Oktober 2010