Elf postkaarten

Dit jaar hebben mijn kinderen en ik 6 weken doorgebracht in Europa bij onze lieve familie. Manlief kon helaas niet mee en bleef eenzaam achter in V., hard werkend. Om zijn leed een beetje te verzachten, besloten we hem een heleboel kaartjes te sturen. Met verhaaltjes over wat we allemaal hadden gedaan, tekeningen, knipsels en plaksels. Elk kaartje ging in een envelop, adres erop, afzender erop, postzegel erop en twee keer per week wandelden we naar de rode brievenbus om een kaartje voor papa op de bus te doen. Elf in totaal. Elf postkaarten voor papa.

We wisten al dat de post in V. langzaam werkt. Erg langzaam. De stempels op de enveloppen die we tot dusver vanuit Nederland hebben ontvangen, maken duidelijk dat de reis van Nederland naar V. ongeveer een weekje duurt: de reis binnen V. (en we wonen heel gewoon in C., de hoofdstad) duurt gemiddeld 5 weken. We hadden dan ook de hoop dat het allereerste kaartje misschien zou aankomen voordat we terug zouden zijn.

We zijn inmiddels drie maanden terug. Van de elf postkaarten is er niet een aangekomen. Of misschien moet ik zeggen: de elf postkaarten zijn nog onderweg. De wonderen zijn immers de wereld nog niet uit en wellicht komen wonderen zelfs in V. voor…

Oktober 2011

Naschrift: twee weken later kwamen in een klap 3 postkaarten binnen, de postkaarten 3, 7 en 8. Van de overige kaarten is (nog) niets vernomen.