De schaamte voorbij

Bij aankomst in mijn eerste Zuid-Amerikaanse woonland E., inmiddels alweer bijna 10 jaar geleden, nam ik salsales. Ik wilde me onderdompelen in de cultuur en vloeiend Spaans en salsa leren. Mijn Spaans durf ik inmiddels vloeiend te noemen, maar met de de salsa ben ik zover niet gekomen. Toen er een heuse Argentijnse tangoleraar in mijn dorp bleek te wonen, pakte ik de tango weer op verdween de salsa van mijn lijstje. Maar nu, na 8 jaar Zuid-Amerika, dans ik dus nog altijd geen salsa. 

Wel sport ik. Twee avonden per week heb ik zwemles en drie keer per week komt Raul ´s ochtend een uurtje langs om mij fit en het lijf enigszins in vorm te houden. Een uur met Raul is de dag goed begonnen. Maar Raul zit vol latinobloed en zijn specialiteit is “bailoterapia”, dansen als workout. Al dat waarbij de heupen losjes maar overdadig swingen, schouders, armen, benen, alles tegelijk, ontspannen en vanzelfsprekend. Niet mijn specialiteit. Maar zoals te verwachten was, vond Raul dat daar nou maar eens verandering in moest komen. Eén keer per week bailoterapia, en voor ik uit V. vertrek zal ik dansen, zo zei hij. En onlangs was het dan zover. 

Raul begon vol enthousiasme aan “de grote klus” en ik was er, vol enthousiasme, ook helemaal klaar voor. Een paar lessen later ben ik nog altijd optimistisch gestemd wat de salsa betreft. Ik geloof dat ik onder de bezielende leiding van Raul en met een Spaanse echtgenoot mét salsabloed als oefenpartner, me over een jaartje best op de salsa dansvloer voor beginners kan begeven. Ik zou de dansworkouts van Raul dan ook al bijna een doorslaand success willen noemen, ware het niet dat mijn enthousiaste trainer zich niet beperkt tot de basispassen van de salsa. Mambo, merengue, bachata, samba, reggeaton, tambor, alles komt aan bod. 

Alleen aan de reggaeton had ik mij voorheen, in E., weleens gewaagd, maar dan uiteraard de ingetogen discoversie voor de onervaren niet-latino. Maar aangezien het dansen tevens als workout dienst moet doen, heeft Raul zich ten doel gesteld mij de uitbundige versie van de reggaeton bij te brengen, “dat wat ze bij de shows op het podium laten zien”. De sprongen moeten hoog, het door de knieën gaan moet diep, als een dolfijn moeten de billen naar achteren, omhoog en dan in een vloeiende beweging met je hele lijf je hoofd achterna. Zoiets. Handen volgen sensueel de contouren van het lichaam. En dan de stoere passen, groot en diep, armen omhoog en vooruit, de borst en de billen schudden, snel, sneller, verleidelijk, krachtig. 

Na twee nummers reggeaton gutst het zweet van mijn voorhoofd en is het tijd voor tambor. Rondjes draaien met je middel, flink aanzetten, krachtige bewegingen, Sneller! Verleidelijker! De heupen! Vergeet de heupen niet! Draaien! Draaien! De andere kant op! Je heupen draaien de andere kant op! En je billen, die moeten schudden, schudden, sneller! Luister naar de muziek, laat je opzwepen! Schudden! 

Na de tambor komt de merengue. Een slokje water en marcheren maar. Niet als een soldaat, maar met de heupen, laat je heupen nou toch eens los, laat ze gaan, helemaal los moeten ze! Het zweet gutst inmiddels ook van de rest van mijn lijf. Ik verwacht bijna Raul´s enthousiaste aanmoediging: sensueel, soepel en losjes dat zweet, laat het los! 

Dan salsa. Dat voelt bijna als een rustmoment. Maar dan gaan we draaien. Samen dansen, laat je leiden, schouders ontspannen, volg mijn handen, let op mijn lichaam. De andere kant op! Coordinatie! Alles draait. Ik haal inmiddels raspend adem en ben zo rood als een tomaat. Het gaat goed! Raul houdt moed.

De mambo. Nog meer tropisch ritme. De samba, benenwerk. Snelle benen. Opperste concentratie om de coordinatie tussen ritme en voeten ook op snelheid te behouden. De heupen draaien, linksom, rechtsom. Snel, sneller, snelst! De bachata houdt Raul voor gezien. Té intiem. Ik ben het met hem eens; ik zou er indien mogelijk nog roder van worden. Want de bachata, dat is intens intiem heupenwerk. 

En dus sluiten we af met nog vijf minuten reggaeton. Los die heupen! Beweeg je armen, soepel je middel, let op je knieën, draaien met je borst en je schouders. Vloeiend, dat moet allemaal veel vloeiender en losser! Ontspan! Ik heb het gevoel dat mijn bovenlijf ter hoogte van de heupen losscheurt van mijn onderlijf, ik heb geen controle meer over mijn ledematen, mijn middel kraakt, mijn billen zijn bont en blauw geschud, mijn borst kan niet meer voor- of achteruit, mijn schouders zijn hun natuurlijke stand volledig kwijt. Kom op! Verleidelijk! Sneller, hoger! Losser! Dieper! En met een lach, kom op, dit is leuk toch?! Ik pers er een ontspannen, vloeiende en sensuele glimlach uit. De volgende les ga ik je filmen, zegt Raul met een grijns. Dan kan je zien hoe goed het al gaat en wat we nog kunnen verbeteren. Lijkt je dat geen goed idee? 

Raul, ik kan niet wachten. 

April 2014